Boomervaring - Dien L. de Boer
oktober 2020
hier in de boom hunkeren takken naar hoogte
terwijl de stam hen aan de wortels bindt
hier in de boom bewonen de vogels
gratis netwerken, het groen buigt met de zon mee
er is zoveel vers gezelschap in de lente
hier in de boom staan de lippen van het blad
nooit stil, ze fluisteren als dorpelingen
wat ze meemaken: dat rijden, je verplaatsen
om steeds een ander voor je te vinden, nee
blijven staan, je data vatten in jaarringen
Steenweg - Anneleen Van Offel
september 2020
In de woonkamer zegt de man dit is de woonkamer en hij maakt een gebaar
waarin een landschap past: savanne, de verte een strakgetrokken lijn tussen lucht en licht wij knikken en monsteren de muren, het aardgas in de leidingen onzichtbaar uiteraard
ze leiden naar een later waarin warmte zal gloeien in dit huis onzichtbaar uiteraard en
nee
we gaan de trap op langs een kamelenpad ruwe beken wilde bermbloemen en
de man zegt in de slaapkamer dit is de slaapkamer en met een knikje trekt hij de gordijnen
open
een oogverblindende parking gordijnen dicht
het licht verdwijnt de groei de adem hij knikt klopt op het klembord zakt door de
grond door de aarde en wij betalen de prijs om een leven lang naar het leven te verlangen.
Uitzicht - Saskia Leendert
augustus 2020
Eén mens kan het begin zijn
van een massa.
Het start met een klein verschil
een verschuiving van het perspectief
onzichtbaar voor het blote oog.
Tot het onmiskenbaar is wil je het niet
zien, met de handen voor je ogen lijk je veilig.
Ooit komen de sprinkhanen
de branden en de grote vloed.
Prognose - Wim Vandeleene
juli 2020
als de ventilator in de hitte roert
stijgt de spiegel tot aan onze lippen.
we duiken naar bleek koraal.
tussen onze vingers groeien opnieuw vliezen.
of een meteoriet slaat in, een kruimel
uit de hand van een god geblazen.
as weert het licht en maakt de lange winter.
we trekken de kleren van mammoetjagers aan.
reisagenten wijzen naar de evenaar.
of we wijken uit naar Mars
waar we gewicht verliezen.
daar teren we op astronautenvoer,
bij gebrek aan kluif
vallen onze tanden uit.
opnieuw hijsen we de papfles.
Uit: Duikvlucht
Niet zonder reden - Peter Theunynck
juni 2020
Niet zonder reden daalden bossen uit de hemel neer.
Soms schroeit het binnenskamers, slaan de pannen
van het hoofd. Soms hongert ook een hart naar brood,
snakt het raam naar rozen. Mensen hebben bossen nodig.
Niet zonder reden daalden bossen uit de hemel neer.
Soms is het al metaal dat ons betintelt en magnetiseert.
Steden hebben gulzige motoren, kleppen en cilinders
ratelen maar door. Mensen hebben bossen nodig.
Niet zonder reden daalden bossen uit de hemel neer.
Soms vreet het miltvuur van de eindigheid,
het vijverslijk, het knarsetanden van de overweg,
een kolf, een fles aan ons. Mensen hebben bossen nodig.
Niet zonder reden daalden bossen uit de hemel neer.
In beuken zwelt de zucht naar kathedralen.
Op eik rijpen gedachten, linde giet er slaap op,
taxus ent volharding. Mensen hebben bossen nodig.