Cocon - Bert Struyvé
okt 2022
ik kijk naar de droombladeren, de donkere sproeten
die vonken op het bezegelde stadsplein, zonder mededogen
legt millimeterflora het af in droge kieren
soms struikelt je afgemeten woord over een drempel
de momentopname blaast zich op tot hoofdzaak
terwijl de schreeuw van oeverloze modderscheuren
vraagt om interventie; intussen blijft het brandend nieuws
binnenstromen: slangen tussen olijfbomen, een binnenzee
van mensen juist kniehoog in het water, evacuatieselfies
thuis plaats je in witte letters HOME achter het raam
de buren zonder hond gingen al voor: HIER WAAK IK
de vraag rijst aan welke kant de zon in mijn stem opkomt
Kamille uit Narva - Lies Van Gasse
sept 2022
Ondiep geworteld, veerdelig,
door een land van gespleten appels
beweegt ze zich,
met zere ogen die niet willen zien:
de nacht waarin dit lintbloemig hoofd zich buigt,
de dag waarin het zich uitzaait, stralend, maar vol verdriet.
De soort is niet kieskeurig.
De grond mag droog zijn, omgewerkt,
betreden door soldatenhoeven, zuur tot in de diepte.
Ook beschadigd komt er bloei.
Kon ik een oerwoud zijn - Monique Wilmer-Leegwater
juli/aug 2022
This corner of the earth is like me in many ways. (Jamiroquai)
Kon ik een oerwoud zijn
we zijn omgeven door oceanen waarvan je het einde niet kunt zien
de vraag is wat je zelf kunt doen: je huis bouwen op palen, de
muren verslepen naar hoger gelegen land
er zijn berekeningen over de impact van gedragingen, hoe rol je
een toekomst uit als je niet vooruit wilt zien
tegenstrijdige belangen hebt
je kunt zwemvesten kopen voor later, dieren doden omdat ze
gevaarlijk zijn, hinderlijk, ziekmakend, hun koppen mooi staan
aan de muur, hun lijven uitgespreid op een grijs gegoten vloer
nergens zijn we nog op voorbereid, overstromingen, hittegolven
bosbranden, modderstromen, op voorhand bedenken we namen
voor stormen, orkanen
planten bomen om ’s nachts ons geweten te sussen, slaan vermoedens
af als muggen, bedekken ons met te warme dekens, en o erbarmen,
na ons de zadelsprinkhanen, afkalvende gletsjers, noodrantsoenen
er tikken gele hommels tegen de ramen als een zware moessonregen
ik denk aan biodiversiteit, palmolie en zijn smeerbaarheid, aan de man die
bomen in de amazone telt, dat rouwmantel geen woord is dat van dale kent
soms trek ik onzichtbare schoenen aan, verberg me in kleuren van de nacht
verbeeld me donkere waterjuffers, indische tapirs, sumatraanse tijgers, haften,
withandgibbons, platkopkatten
er schrijnt een zon die niet inschikt, als mensen, later een maan die halve
hazen ziet, hurkend tussen behouden huizen, ik wil woekeren als roggelelie,
wilde kool, laat me een oerwoud zijn, een moederboom
Woordvoerder - Bart Verstraete
juni 2022
als lenzen rond je lippen zoomen
laat dan je tongspier rollen
wit zijn je woorden in gesneden brood
hongerig de ogen die je volgen
rood je vezels op een vel papier
geen pen blijft droog achter hun oren
voed de gieren en de wolven
spek hun maaltijd zonder zout
spreek als een waterval voor hen
die onder steenkool zijn bedolven
delf de feiten uit het slijk
wek de schapen uit hun wol
fastfood - Alex Gentjens
mei 2022
In de avond trek ik in de keuken
een blik vogelmelk open,
een delicatesse uit de Poolse supermarkt.
Het vogelvlees, gekweekt in kooien,
dampend op een bord, van vel ontdaan,
de poten tot het bot geknot.
Het babyjong nog niet gereed,
moet nog worden vetgemest,
het vliegen nooit geleerd.
Het vervoeren moet versnellen.
De consument verwacht het vlees.
De melk moet arriveren voor de nacht.
kun je nog slapen ben van beurden - Susan Smith
maart/april 2022
aan de algemeen directeur van Royal Dutch Shell
namens het zeeleven en de wateren van de Wilde Kust
kun je nog slapen
ben van beurden
kun je nog slapen in den haag
met het gekreun van stervende
walvissen dat door je dromen
waait hoe kussen je
je oren ben van beurden
tegen de priemende kreten van de
herauten van water hoe stoffeer
je met goudbrokaat en dik fluweel
de aanslag van decibellen de kolkende
scheurende nabranders van angst het
uit elkaar rukken van nietige
ongewervelden van hompen walvis
van buiken en vinnen van dolfijnen
de ontploffing van gehoormembranen
die duizenden zeemijlen ver
tijd en plaats en overleving moesten navigeren
het klikken het grommen het polsen het klappen
van onderwatertaal
kun je nog slapen ben
kun je nog slapen in de koninklijke
nederlandse shell in de armen
van neokolonialisme je olie
bedruipt de handpalmen
van de minister en zijn trawanten je mond
glanst bij het feestmaal van konings-
garnalen en kreeft
kun je nog slapen ben van beurden
hoe slaap je hoe stop je
je kinderen in
hoe sus je je kleinkinderen
hoe lees je ze verhalen voor
over de aarde die ooit
mooi was en héél
vóór jou
kun je nog slapen
hoe zit je
aan je eigen tafel
ben van beurden
met de lijkjes
van je kinderen netjes
in armpjes en billetjes
in buikjes en dijtjes gesneden
krokant met een sausje
jij ben het immers
ben van beurden
die het brood breekt en eet
#gramgedicht - Sylvie Marie
februari 2022
wees meer boom
vlucht met je donkere hout
los de lucht in
vang het licht
strek je bladerdek
wervel rond
en vertrouw de grond
Laat de zee de zee - Geert Viaene
januari 2022
je staat in de kraamkamer
van de tijd, een afgebroken
aardplaat stuit op vloeibaar
liefdesspel, een loeiend hete
stroop raast voorbij, de korst
wringt zich in een wilde kolk
omhoog, hier ontstaat het
vertragen, samensmelten
van metaalknollen die zij
willen losscheuren, opgraven
bruisend schuim op de golven
bovenaan en helemaal onder-
aan de baarmoeder, je poogt
je af te duwen aan een spring-
schans, tuimelt over de mens
Moeilijk te zeggen - Ingrid Strobbe
december 2021
heeft de haas een zomerdepressie? de vrouw?
de in zichzelf gekeerde vragen: teken ik om dichter
bij mezelf te komen, bij het dier, bij de aarde?
zweven in de ruimte, en stemmen van sterren, de vinger van een robot.
een vogel met de schutkleur van een brokstuk
trekt de aandacht, zijn snavel staart naar het water
dat woest vissen in het rond slingert, de wind huilt door berg en been.
in haar mond de tanden, kaken, taal, geen woord over het oog
witte pupil. het ziet het gras, voor het eerst een beuk, blad
eitje van de galmug. ze steekt in de huid van het mysterie.
de haas loopt gevaar, zij erachteraan, de antwoorden jachtig.
Servies - Ruth Lasters
november 2021
De allerlaatste mensen eten in een eindeloze trofeeënkamer
zittend op ballons d’or van Van Basten, Nedvêd, enzovoort.
Ze snijden dwerggoudbrasems uit
zuurstofarme oceanen aan
op platina platen
als Supernatural, Never Mind, Abbey Road en slurpen
uit vergulde bekers van grand slams
een door hitte erg versuikerd sap met gekke oude namen als
Lafite, Meursault. Monden, kinnen veegt men ginder schoon
met vellen uit The Waves
gerukt of Un amour de Swann en soms ook wel met repels canvas uit
Las dos Fridas of uit Les Demoiselles D’Avignon.
Hun medio-millennium-moedeloosheid
muteert er tot extreem lome
grootheidswaan door steeds met tongen, lippen langs
zulk luisterrijk servies te gaan, dat ze ten slotte weigeren na gebruik
zelf van etensresten te ontdoen met schimmels, almaar giftigere
als resultaat. Uiteindelijk sterft de mensheid uit
door niets dan een gebrek aan een vrijwilliger
voor de vaat.
latere mensen - Hedwig Du Jardin
oktober 2021
je beet minuten in twee, vrat mijlen uit de luchtweg
ging vooruit, draaide mee, alles rondom tolde
je draaide door als naar gewoonte, eenparig versneld
elk om de eigen as, in trossen schoot je los
middelpuntvliedend uit de bocht
in een baan terug naar af
naar ketsende keien, gensters in het donker
een vroege mens die vuur slaat
zijn handen van steen houden je uit de slaap,
kraken wanen, slopen dromen
je kruipt weer voor eeuwen bijeen, lijf aan lijf
in holen. schaduwen flakkeren op de rotswand
wanneer je doen en laten fatsoeneert, nieuwe
manieren kweekt, glad schaaft, hard maakt
noten en zaden plet in een vijzel tot pap
voor je oude moeder, tandenloze venus
verzot op berenvet, ze overleeft nog jaren
zo zal blijken uit schedel en kaken. archeologen
spreken millenia later van een vroege vorm
van menselijkheid
mijn appelsap - Margot Delaet
september 2021
je staat in de kraamkamer
van de tijd, een afgebroken
aardplaat stuit op vloeibaar
liefdesspel, een loeiend hete
stroop raast voorbij, de korst
wringt zich in een wilde kolk
omhoog, hier ontstaat het
vertragen, samensmelten
van metaalknollen die zij
willen losscheuren, opgraven
bruisend schuim op de golven
bovenaan en helemaal onder-
aan de baarmoeder, je poogt
je af te duwen aan een spring-
schans, tuimelt over de mens
Je leeft in een illusie van wildernis - Annet Zaagsma
augustus 2021
je staat in de kraamkamer
van de tijd, een afgebroken
aardplaat stuit op vloeibaar
liefdesspel, een loeiend hete
stroop raast voorbij, de korst
wringt zich in een wilde kolk
omhoog, hier ontstaat het
vertragen, samensmelten
van metaalknollen die zij
willen losscheuren, opgraven
bruisend schuim op de golven
bovenaan en helemaal onder-
aan de baarmoeder, je poogt
je af te duwen aan een spring-
schans, tuimelt over de mens
Bestuiving - Catharina van Daalen
juli 2021
je staat in de kraamkamer
van de tijd, een afgebroken
aardplaat stuit op vloeibaar
liefdesspel, een loeiend hete
stroop raast voorbij, de korst
wringt zich in een wilde kolk
omhoog, hier ontstaat het
vertragen, samensmelten
van metaalknollen die zij
willen losscheuren, opgraven
bruisend schuim op de golven
bovenaan en helemaal onder-
aan de baarmoeder, je poogt
je af te duwen aan een spring-
schans, tuimelt over de mens
Afrikaanse gieren - Steven Van der Heyden
juni 2021
je staat in de kraamkamer
van de tijd, een afgebroken
aardplaat stuit op vloeibaar
liefdesspel, een loeiend hete
stroop raast voorbij, de korst
wringt zich in een wilde kolk
omhoog, hier ontstaat het
vertragen, samensmelten
van metaalknollen die zij
willen losscheuren, opgraven
bruisend schuim op de golven
bovenaan en helemaal onder-
aan de baarmoeder, je poogt
je af te duwen aan een spring-
schans, tuimelt over de mens
Waar mensen leven - Margreet Schouwenaar
april 2021
je staat in de kraamkamer
van de tijd, een afgebroken
aardplaat stuit op vloeibaar
liefdesspel, een loeiend hete
stroop raast voorbij, de korst
wringt zich in een wilde kolk
omhoog, hier ontstaat het
vertragen, samensmelten
van metaalknollen die zij
willen losscheuren, opgraven
bruisend schuim op de golven
bovenaan en helemaal onder-
aan de baarmoeder, je poogt
je af te duwen aan een spring-
schans, tuimelt over de mens
Eenzaat - Méland Langeveld
maart 2021
je staat in de kraamkamer
van de tijd, een afgebroken
aardplaat stuit op vloeibaar
liefdesspel, een loeiend hete
stroop raast voorbij, de korst
wringt zich in een wilde kolk
omhoog, hier ontstaat het
vertragen, samensmelten
van metaalknollen die zij
willen losscheuren, opgraven
bruisend schuim op de golven
bovenaan en helemaal onder-
aan de baarmoeder, je poogt
je af te duwen aan een spring-
schans, tuimelt over de mens
Intensive care - Els de Groen
februari 2021
je staat in de kraamkamer
van de tijd, een afgebroken
aardplaat stuit op vloeibaar
liefdesspel, een loeiend hete
stroop raast voorbij, de korst
wringt zich in een wilde kolk
omhoog, hier ontstaat het
vertragen, samensmelten
van metaalknollen die zij
willen losscheuren, opgraven
bruisend schuim op de golven
bovenaan en helemaal onder-
aan de baarmoeder, je poogt
je af te duwen aan een spring-
schans, tuimelt over de mens
Midwinter 2015 - Florence Tonk
januari 2021
je staat in de kraamkamer
van de tijd, een afgebroken
aardplaat stuit op vloeibaar
liefdesspel, een loeiend hete
stroop raast voorbij, de korst
wringt zich in een wilde kolk
omhoog, hier ontstaat het
vertragen, samensmelten
van metaalknollen die zij
willen losscheuren, opgraven
bruisend schuim op de golven
bovenaan en helemaal onder-
aan de baarmoeder, je poogt
je af te duwen aan een spring-
schans, tuimelt over de mens
Dwaalgast - Cora de Vos
december 2020
je staat in de kraamkamer
van de tijd, een afgebroken
aardplaat stuit op vloeibaar
liefdesspel, een loeiend hete
stroop raast voorbij, de korst
wringt zich in een wilde kolk
omhoog, hier ontstaat het
vertragen, samensmelten
van metaalknollen die zij
willen losscheuren, opgraven
bruisend schuim op de golven
bovenaan en helemaal onder-
aan de baarmoeder, je poogt
je af te duwen aan een spring-
schans, tuimelt over de mens
3 280 840 ft - Yanni Ratajczyk
november 2020
je staat in de kraamkamer
van de tijd, een afgebroken
aardplaat stuit op vloeibaar
liefdesspel, een loeiend hete
stroop raast voorbij, de korst
wringt zich in een wilde kolk
omhoog, hier ontstaat het
vertragen, samensmelten
van metaalknollen die zij
willen losscheuren, opgraven
bruisend schuim op de golven
bovenaan en helemaal onder-
aan de baarmoeder, je poogt
je af te duwen aan een spring-
schans, tuimelt over de mens
Boomervaring - Dien L. de Boer
oktober 2020
je staat in de kraamkamer
van de tijd, een afgebroken
aardplaat stuit op vloeibaar
liefdesspel, een loeiend hete
stroop raast voorbij, de korst
wringt zich in een wilde kolk
omhoog, hier ontstaat het
vertragen, samensmelten
van metaalknollen die zij
willen losscheuren, opgraven
bruisend schuim op de golven
bovenaan en helemaal onder-
aan de baarmoeder, je poogt
je af te duwen aan een spring-
schans, tuimelt over de mens
Steenweg - Anneleen Van Offel
september 2020
je staat in de kraamkamer
van de tijd, een afgebroken
aardplaat stuit op vloeibaar
liefdesspel, een loeiend hete
stroop raast voorbij, de korst
wringt zich in een wilde kolk
omhoog, hier ontstaat het
vertragen, samensmelten
van metaalknollen die zij
willen losscheuren, opgraven
bruisend schuim op de golven
bovenaan en helemaal onder-
aan de baarmoeder, je poogt
je af te duwen aan een spring-
schans, tuimelt over de mens
Uitzicht - Saskia Leendert
augustus 2020
je staat in de kraamkamer
van de tijd, een afgebroken
aardplaat stuit op vloeibaar
liefdesspel, een loeiend hete
stroop raast voorbij, de korst
wringt zich in een wilde kolk
omhoog, hier ontstaat het
vertragen, samensmelten
van metaalknollen die zij
willen losscheuren, opgraven
bruisend schuim op de golven
bovenaan en helemaal onder-
aan de baarmoeder, je poogt
je af te duwen aan een spring-
schans, tuimelt over de mens
Prognose - Wim Vandeleene
juli 2020
je staat in de kraamkamer
van de tijd, een afgebroken
aardplaat stuit op vloeibaar
liefdesspel, een loeiend hete
stroop raast voorbij, de korst
wringt zich in een wilde kolk
omhoog, hier ontstaat het
vertragen, samensmelten
van metaalknollen die zij
willen losscheuren, opgraven
bruisend schuim op de golven
bovenaan en helemaal onder-
aan de baarmoeder, je poogt
je af te duwen aan een spring-
schans, tuimelt over de mens
Niet zonder reden - Peter Theunynck
juni 2020
je staat in de kraamkamer
van de tijd, een afgebroken
aardplaat stuit op vloeibaar
liefdesspel, een loeiend hete
stroop raast voorbij, de korst
wringt zich in een wilde kolk
omhoog, hier ontstaat het
vertragen, samensmelten
van metaalknollen die zij
willen losscheuren, opgraven
bruisend schuim op de golven
bovenaan en helemaal onder-
aan de baarmoeder, je poogt
je af te duwen aan een spring-
schans, tuimelt over de mens