Vloed - Saskia Leendert
​
In nadagen zaten we onder
door de wind geschoren bomen.
We keken uit over verschoten rozen
al bijna kwijt geraakt aan de tijd.
We kusten elkaar kleur op de wangen
weg van de pijn van uitgebloeid zijn.
We maakten selfies om voort te bestaan.
Doof hielden we ons voor het driemaal kraaien.
We wilden niet weten dat we niet meer waren
dan een vlekje in het oog van het landschap.
Het begon te waaien, we negeerden
de wind op onze huid, bleven blind
voor schuimkoppen aan de horizon.
Niet veel later kwam het water.
Gedicht geschreven voor de gelegenheidsbundel 'Het oog dat vangt' dat in mei 2023 verscheen in het kader van de kunstraffinaderij in Nijmegen. Ik maakte de bundel samen met fotograaf Ineke van Middelkoop.
sept 2023
Heb jij een gedicht geschreven dat goed past bij onze thematiek? Stuur het in en misschien staat jouw gedicht binnenkort op deze plek! Maximaal één gedicht, liefst ongepubliceerd, per twee maanden.