Eenzaat - Méland Langeveld

Daar staat ze alleen, tussen
snelweg én spoorbaan
fier en rank
zojuist geplant
 

verlost van het nauwe
net om haar voeten
betasten haar wortels
de verse grond 
 

haar blaadjes wapperen
in de vroeg frisse wind
maar wat is het kabaal dat
continu langs haar raast?
 

en waar zijn haar soortgenoten
waarmee ze opgroeide
in het veld beschut
naast elkaar?
 

plots giert heimwee
door haar nerven
en mist ze haar zo
geliefde gesprekken
 

wat moet ze aanvangen
op deze mistroostige plek
ze weet het niet, terneergeslagen
laat ze haar blaadjes hangen.