IJsvrij - Marloes van der Singel

jij kent mij nog niet

herkent nog niet

de sneeuwstilte

wanneer ik ’s nachts stiekem

de wereld heb ingestopt

de gesuikerde boomtoppen versierd

met fijne doorzichtige tierlantijnen

 

jij hoorde nog nooit

mijn buitenaards lied

dat zingend over de bevroren spiegel

zijn weg zoekt, telde nog niet de dubbeltjes

in het ijs, niemand

drukte je op het hart

zwem naar het donker, of juist het licht

hoe word je winterwijs?

zonder mij

 

jij kent slechts de verhalen

over dekens bedekt met rijp

een stijf bevroren overal

ontluikende ijsbloemen

op stalramen, het lantaarnpaalstaren

 

je nieuwsgierigheid wordt

gewekt door het koortsachtig glanzen

in de ogen van doorgewinterden

die lijdzaam op mijn terugkeer wachten

terwijl de seizoenen samensmelten

als grijze verf in water

lijkt mijn koninkrijk ten einde

 

wat is een noorderling

zonder mijn onverschrokken

sneeuwdrift, zonder bont gekleurd

peloton dat als een spreeuwenzwerm

tussen de weilanden glijdt

 

kon je de wereld maar op de kop houden

en mij tevoorschijn schudden

wakker uit mijn winterslaap

een winters paradijs voor altijd