Afrikaanse gieren - Steven Van der Heyden

zwart afstekend draaien ze hun cirkels

op zoek naar een laatste stuiptrekking

in wat diep verloren ligt

de schoonmaakploeg van de natuur

telt steeds minder leden, thermiek houdt hen

niet langer boven de afgrond, breed is hun val

met opgezette mantelveren en kale koppen

lijken ze monniken die de doden wegslepen

hun pikorde raakt verstoord

ze zijn een verslindende onderneming, klaar

om te verdwijnen in bijgeloof

amuletten en verscholen gif

oude genezers met koppige idealen

kijken scherp de toekomst in, zien andere 

aasgieren onder een schrale zon

Heb jij een gedicht geschreven dat goed past bij onze thematiek? Stuur het in en misschien staat jouw gedicht binnenkort op deze plek! Maximaal één gedicht, liefst ongepubliceerd, per twee maanden.