Kamille uit Narva - Lies Van Gasse

Ondiep geworteld, veerdelig,
door een land van gespleten appels
beweegt ze zich,

met zere ogen die niet willen zien:
de nacht waarin dit lintbloemig hoofd zich buigt,
de dag waarin het zich uitzaait, stralend, maar vol verdriet.

De soort is niet kieskeurig.
De grond mag droog zijn, omgewerkt,
betreden door soldatenhoeven, zuur tot in de diepte.

Ook beschadigd komt er bloei.