Zonder titel - Sandra Roobaert
hij is waspoederwit, bewegingloos als een pion op een verlaten bordspel
met snavelfocus staart hij in een ven terwijl ik langsglijd in een trein
we zijn punten die ik wil verbinden, driehoek van mens, vogel, vermoeden van vis
a staat tot b staat tot c
het treinraam snijdt een as, ontzegt mij het moment
van openvouwen, het hijsen van de witte vlag
zijn we elkaar genaderd
wat valt er te bewijzen
in mij ligt opgeslagen een vogelsilhouet, de nagedachtenis van een vis
ik ben de enige die het woord ecosysteem kent
voor ons kan schreeuwen op de boulevards van de hoofdstad
oktober 2024
Heb jij een gedicht geschreven over klimaat, natuur of een aanliggend thema? Stuur het ons toe en misschien staat jouw gedicht binnenkort hier!
Maximaal één gedicht, liefst ongepubliceerd, per twee maanden.