Opbreken* - Aly Freije

We nokken af, we rennen onze koppen achterna

achter dwarse pupillen huizen nog de weides.

Ondertussen schokt de grond, verlaten ratten ons

raken duikers gestremd, klappen dorpen in elkaar.

Stijgt grondwater boven graven, zakken

romaanse kerkjes godvergeten weg, zwijgt Buxtehude.

Wordt hier het hart eruit gehaald.

We voelen feilloos stemmingen aan

grondmist en leugens trekken langs de poten op

donker dondert boven onze vachten.

We vrezen voor topzwaar

klimmen de dijken op.

We stijgen, worden wollen wolkendieren

we blaten ons verhaal.

​

Uit: Een engel aan de deur, uitgeverij In de Knipscheer 2021

*Bij de aardgasboringen in Groningen. Ook te zien en te beluisteren met

  beelden van Annemarie van Buuren en een geluidscollage van Aletta Becker.