IJsvrij - Marloes van der Singel
jij kent mij nog niet
herkent nog niet
de sneeuwstilte
wanneer ik ’s nachts stiekem
de wereld heb ingestopt
de gesuikerde boomtoppen versierd
met fijne doorzichtige tierlantijnen
jij hoorde nog nooit
mijn buitenaards lied
dat zingend over de bevroren spiegel
zijn weg zoekt, telde nog niet de dubbeltjes
in het ijs, niemand
drukte je op het hart
zwem naar het donker, of juist het licht
hoe word je winterwijs?
zonder mij
jij kent slechts de verhalen
over dekens bedekt met rijp
een stijf bevroren overal
ontluikende ijsbloemen
op stalramen, het lantaarnpaalstaren
je nieuwsgierigheid wordt
gewekt door het koortsachtig glanzen
in de ogen van doorgewinterden
die lijdzaam op mijn terugkeer wachten
terwijl de seizoenen samensmelten
als grijze verf in water
lijkt mijn koninkrijk ten einde
wat is een noorderling
zonder mijn onverschrokken
sneeuwdrift, zonder bont gekleurd
peloton dat als een spreeuwenzwerm
tussen de weilanden glijdt
kon je de wereld maar op de kop houden
en mij tevoorschijn schudden
wakker uit mijn winterslaap
een winters paradijs voor altijd
De Friese versie van het gedicht werd al gebruikt bij een documentaire van Fryslandok die er zelfs naar vernoemd werd. De documentaire is hier te zien (als je in Nederland woont).
nov 2023
Heb jij een gedicht geschreven dat goed past bij onze thematiek? Stuur het in en misschien staat jouw gedicht binnenkort op deze plek! Maximaal één gedicht, liefst ongepubliceerd, per twee maanden.